Het Wasil-effect

oktober 22, 2010 om 7:49 pm | Geplaatst in Media-aandacht, Overtredingen, Voetbal | Plaats een reactie

Zondag 30 augustus 2009, iets voor negen uur. Axel Witsel beslist om het onderbeen van Anderlechtspeler Marcin Wasilewski te verbrijzelen. Het verdict voor Marcin Wasilewski is hard: een open beenbreuk met talloze operaties tot gevolg. Wasilewski speelt ondertussen opnieuw met de reserven van Anderlecht en hoopt binnenkort zijn comeback op het hoogste niveau te maken. Voor Axel Witsel waren de gevolgen van veel mindere aard. Hij werd eerst geschorst voor 11 speeldagen en kreeg een boete van 2500€. Dit werd in beroep zelfs nog teruggebracht naar 8 speeldagen schorsing en een boete van 250€. Iets meer dan dertien maanden na de aanslag van Witsel op Wasilewski gebeurt in de Premier League ongeveer hetzelfde. Manchester City-speler Nigel de Jong schopt Newcastle-speler Hatem Ben Arfa een dubbele beenbreuk. Hij komt er zonder kaart vanaf. Is het toeval dat dit gebeurt of wordt voetbal nu eenmaal harder gespeeld dan vroeger? Of is het de enorme media-aandacht die aan deze tackles besteed wordt, die het doet lijken alsof er vuiler gespeeld wordt dan voorheen?

Wie de voetbalactualiteit op de voet volgt, denkt hoogstwaarschijnlijk dat voetbal inderdaad harder gespeeld wordt dezer dagen. Toch moet hier een vraagteken bij geplaatst worden. Ook vroeger maakten vuile tackles deel uit van het voetbalspel en ook daarvan zijn er talloze voorbeelden. Zo is er bijvoorbeeld de tackle van de Spaanse verdediger Andoni Goikoetxea op godenkind Diego Maradonna in 1983.

Overtredingen horen nu eenmaal bij voetbal, zoveel is zeker. Smerige overtredingen zijn van alle tijden in het voetbal en dat zal ook zo blijven.

Misschien ligt de oorzaak van al de heisa die rond de overtredingen is ontstaan dan wel elders, namelijk bij de media-aandacht. Dat de media anders bericht over voetbal dan pakweg 20 jaar geleden is voor de hand liggend. Vooral op technologisch vlak zijn er enorme veranderingen gekomen die ervoor gezorgd hebben dat we niets hoeven te missen van een match. Op elke vierkante meter van het veld staat wel een camera gericht met als gevolg dat er niets ontsnapt aan het oog van de kijker. Elke goal kan worden herbekeken vanuit tien verschillende camerastandpunten en dit is voor zware overtredingen niet anders. Dit zorgt zelfs bij het herbekijken van de beelden vaak voor ellenlange discussies over de strafmaat. De media besteedt de dag van vandaag dan ook meer aandacht aan de analyses van tackles en overtredingen dan aan de dingen waar het echt om zou moeten gaan: analyses van tactische beslissingen, technische hoogstandjes, transferbeleid, jeugdbeleid, … Deze overdreven aandacht aan tackles en overtredingen heeft tevens tot gevolg dat ook scheidsrechters zich hierdoor laten beïnvloeden. Ook de scheidsrechters lezen kranten en kijken televisie, wat hen onrechtstreeks zeker en vast heeft beïnvloed. Vandaag de dag mag je op een Belgisch voetbalveld geen tackle meer inzetten of je krijgt er bijna automatisch rood voor. Ook daarvan zijn voorbeelden genoeg voorhanden met als absoluut dieptepunt de rode kaart voor Ronald Vargas op het veld van RSC Anderlecht in de terugronde van vorig seizoen.

Media-aandacht zal dus wel degelijk een rol spelen in het hedendaagse trauma dat is ontstaan na de doodschop van Axel Witsel op Marcin Wasilewski. Die media-aandacht is noodzakelijk, maar ze moet in proportie blijven in vergelijking met de andere, veel belangrijkere, aspecten van het hedendaags voetbal. Bij deze dan ook een oproep aan de Filip Joos’en van deze wereld: besteed de nodige aandacht aan overtredingen, maar laat het merendeel van de aandacht gevestigd blijven op wat voetbal echt is.